Po co nam lekturownik?

Cel: usystematyzowanie treści lektur obowiązkowych

i najważniejszych wiadomości; nauka estetyki i sporządzania notatek.

Przygotuj: zeszyt A4 lub teczka z foliowymi koszulkami,

materiały powtórkowe do każdej lektury obowiązkowej – u nas

głównie karty pracy Sylwii Oszczyk.

Pomysł “Lekturownika” nasunął się nam po przepracowaniu roku

z klasą siódmą i klasą czwartą. Stwierdziłyśmy wtedy,

że nie ma najmniejszych szans na to, żeby nasi uczniowie

szczegółowo pamiętali treść lektur przez długi czas.

I tak zaczęłyśmy wprowadzać „Lekturowniki” od klasy czwartej.

Działanie: Po każdej omówionej lekturze obowiązkowej

przygotowujemy jej podsumowanie.

Najczęściej wykorzystujemy do tego karty Sylwii Oszczyk.

Dzieci prowadzą „Lekturowniki” w oddzielnych zeszytach formatu A4

lub w teczkach z tzw.koszulkami – jak kto sobie życzy

i jak komu wygodniej. Zapisujemy tytuł lektury, nazwisko autora,

rodzaj i gatunek literacki.

W klasie IV póki co bez wielkiego wyjaśniania,

ale podział tekstów literackich na trzy worki „liryka”,

„epika” i „dramat” oraz częste wspominanie o narysowanych

w zeszycie workach powoduje, że bez problemu segregują lirykę i epikę. 

Efekt:

Uczniowie chętnie dbają o swoje notatki, kolorują je, upiększają. Klasa IV i V na koniec roku szkolnego chce zorganizować wystawę swoich dzieł. Z całą pewnością łatwiej będzie odświeżyć treść lektur podczas powtórek przed egzaminem, bo z doświadczenia wiemy, że nieliczne dzieci przechowują zeszyty przedmiotowe.